જ્યારે લોહીમાં ગ્લુકોઝનું પ્રમાણ વધે છે, ત્યારે તે ડાયાબિટીસ થઇ શકે છે . ડાયાબિટીસ એક ખૂબ જ ખતરનાક રોગ છે જેની સામે સમગ્ર વિશ્વ લડી રહ્યું છે. વર્લ્ડ હેલ્થ ઓર્ગેનાઈઝેશન અનુસાર, વિશ્વમાં 422 મિલિયન લોકો ડાયાબિટીસથી પીડિત છે અને દર વર્ષે 1.5 મિલિયન લોકો તેના કારણે મૃત્યુ પામે છે.
હવે પ્રશ્ન એ છે કે આ રોગને થતા કેવી રીતે અટકાવી શકાય? અથવા કેવી રીતે જાણવું કે આપણને ડાયાબિટીસ થવાની છે. સામાન્ય રીતે, જ્યારે લોકોમાં ડાયાબિટીસનું થવાની હોય છે, ત્યારે ખુબ જ હળવા લક્ષણો જોવા મળે છે, જે સામાન્ય રીતે કોઈ નોંધ લેતું નથી.
પરંતુ જો શરૂઆતના લક્ષણોથી જ તેને નિયંત્રિત કરવામાં આવે તો ડાયાબિટીસના જોખમને ટાળી શકાય છે. તો ચાલો જાણીએ કે ડાયાબિટીસના શરૂઆતના લક્ષણો શું હોઈ શકે છે.
વારંવાર પેશાબ આવવો: સામાન્ય રીતે વ્યક્તિ 24 કલાકમાં ચારથી સાત વખત પેશાબ કરે છે, પરંતુ જ્યારે ડાયાબિટીસ થવાનો હોય ત્યારે આ સંખ્યા વધી જાય છે. આ સિવાય તરસ પણ વધુ લાગશે. જ્યારે ડાયાબિટીસ થાય છે, ત્યારે શુગરનું પ્રમાણ વધી જાય છે, જેને કિડની સંપૂર્ણપણે દૂર કરી શકતી નથી. આના કારણે વધુ પેશાબ થવા લાગે છે, જ્યારે વધુ પેશાબ નીકળે છે તો તરસ પણ વધુ લાગે છે.
મોં સુકાવા લાગવું, ખંજવાળ આવવી: ડાયાબિટીસના પ્રારંભિક લક્ષણો શુષ્ક મોં અને ખંજવાળવાળી ત્વચા પણ ડાયાબિટીસના પ્રારંભિક લક્ષણો છે. પેશાબના વધુ પડતા ઉત્પાદનને કારણે, શરીરના પ્રવાહીનો બગાડ થવા લાગે છે, જેના કારણે મોં સુકાવા લાગે છે. જેના કારણે ત્વચામાં પાણીની ઉણપ થાય છે અને ત્વચામાં શુષ્કતા અને ખંજવાળ વધે છે.
થાક અને ભૂખમાં વધારો: જ્યારે તમને ખૂબ ભૂખ લાગે છે અને થાક પણ લાગે છે, તો આ ડાયાબિટીસના શરૂઆતના લક્ષણો હોઈ શકે છે. જ્યારે ખોરાક શરીરમાં પ્રવેશે છે, ત્યારે તેમાંથી ગ્લુકોઝ બને છે અને ગ્લુકોઝ કોષોમાં ઊર્જા બનાવે છે. આ ઉર્જા આપણને શક્તિ આપે છે.
પરંતુ કોષો ત્યારે જ ગ્લુકોઝ લઈ શકે છે જ્યારે તેની પાસે પૂરતું ઇન્સ્યુલિન હોય. જ્યારે ઇન્સ્યુલિન પૂરતું નથી, ત્યારે આ ગ્લુકોઝ ઊર્જામાં રૂપાંતરિત થશે નહીં. એટલે કે, ગ્લુકોઝ અથવા શુગર કોષોમાં ખર્ચ્યા વિના જ બચી જાય છે, પછી ઊર્જા બનશે નહીં. ઊર્જાના અભાવને કારણે ભૂખ પણ વધુ લાગશે.
આંખોની રોશની ઓછી થવી: શરીરમાં પ્રવાહીના સ્તરમાં ફેરફાર પણ આંખોને અસર કરે છે. જેના કારણે આંખો ફૂલવા લાગે છે અને કંઈપણ જોવું મુશ્કેલ થઈ જાય છે.